Beton - pojęcia, rodzaje i normy

Produkcja betonuBeton, mieszanka betonowa i beton stwardniały - z tymi pojęciami spotykamy się najczęściej przy przeglądaniu setek stron internetowych poświęconych tematyce budowlanej. Jako osoby nieobeznane w branży, często stosujemy te pojęcia zamiennie, co wydaje się mało szkodliwe.

Rzeczywiście, podczas np. spotkań ze znajomymi używanie profesjonalnych pojęć nie jest konieczne. Mimo to, warto je znać i odróżniać przynajmniej część z nich.

Podstawowe pojęcia

Beton to materiał, który powstał ze zmieszania cementu, kruszywa (grubego i drobnego) oraz wody. Dla uzyskania pożądanych właściwości stosowane są dodatkowe domieszki, które w wyniku hydratacji cementu pozwalają ten cel osiągnąć.

W niektórych książkach, np. Z. Jamrożego, wciąż spotkać można definicję betonu, jako mieszanki betonowej od momentu rozpoczęcia twardnienia. Beton stwardniały, jak sama nazwa wskazuje, to beton który osiągnął określony stan wytrzymałości i znajduje się w stanie stałym.

Mieszanka betonowa to składniki betonu już po procesie mieszania, w trakcie którego wciąż można wpłynąć na jego zagęszczenie.

Definicje te są związane z normą PN-EN 206-1, która wprowadziła rozróżnienia w zależności od etapu powstawania materiału, wyszczególniając powyższy podział. Norma ta została różnie przyjęta przez polskich jej użytkowników. Niewątpliwą zaletą takiej systematyzacji pojęć jest znacznie łatwiejsze określenie fazy produkcji, który mamy na myśli.

Kolejne istotne definicje dotyczą klasyfikacji betonów ze względu na gęstość objętościową oraz wytrzymałość na ściskanie.

Rozróżniono:

  • Beton zwykły - taki, którego gęstość w stanie suchym to więcej niż 2000 kg/m³, jednak nie większej niż 2600 kg/m³.
  • Beton lekki i ciężki. Pierwszy o gęstości nie mniejszej 800 kg/m³ lecz nie przekraczającej 2000 kg/m³ i produkowany jest przede wszystkim z kruszywa lekkiego. Gęstość betonu ciężkiego w stanie suchym wynosi nie mniej niż 2600 kg/m³.

W tym podziale uwzględniony został także beton o wysokiej wytrzymałości, który w zależności od powyżej klasyfikacji jest oznaczany następująco: klasa wytrzymałości C50/60 dla betonu zwykłego i ciężkiego oraz powyżej LC50/55 dla betonu lekkiego.

Przy podejmowaniu się charakterystyki betonów jakiegokolwiek rodzaju konieczne jest uwzględnienie kolejnych pojęć, by lepiej zrozumieć konsekwencje zastosowanych proporcji dla otrzymania produktów końcowych o pożądanych właściwościach.

Dla otrzymania betonu wysokiej klasy niezbędne jest tzw. spoiwo hydrauliczne, czyli cement. Jest nim drobno zmielony materiał(nieorganiczny), który po zmieszaniu z wodą umożliwia wiązanie i twardnienie jako wynik między innymi hydratacji. Po stwardnieniu zachowuje on wytrzymałość i twardość, także pod wodą.

Kruszywo to kolejny składnik mieszanki, w tym punkcie podobnie jak w przypadku podziały betonu, został wyszczególniony podział na kruszywo zwykłe(objętość w stanie suchym > 200 kg/m³ i < 3000 kg/m³; EN 1097-6), kruszywo lekkie(w stanie suchym ≤ 2000 kg/m³; EN 1097-6) oraz kruszywo ciężkie(≥ 3000 kg/m³; EN 1097-6). Kruszywo to nic innego jak mineralny materiał odpowiedni do stosowania do betonu, pochodzenia naturalnego lub sztucznego.

Aby zmodyfikować właściwości produktu końcowego stosowane są różnego rodzaju domieszki - https://www.wibud.com.pl/domieszki-do-betonu-cementowego. Ich proporcje w stosunku do masy cementu są raczej niewielkie. W przypadku tej charakterystyki należy podkreślić, że domieszki i dodatki nie są pojęciami synonimicznymi. Dodatki są tu oznaczone jako: typu pierwszego, czyli prawie obojętne, oraz typu drugiego - o właściwościach pucolanowych lub hydraulicznych utajonych.

Chociaż pojęcia związane z produkcją i składnikami betonu bywają rozumiane w sposób intuicyjny, część z nich wciąż są formułowane nieprecyzyjne. Szczególnie widoczne jest to w przypadku rozróżnienia "domieszki" i "dodatku". Bardziej szczegółowe wyjaśnienia to znaczne ułatwienie nie tylko dla tych, zajmujących się teorię. Zyskają na nim również producenci, którym o wiele łatwiej będzie udzielić informacji kontrahentom o rodzaju i proporcjach zastosowanych składników.

Komentarze